Azaltmak için beni,
Hafifletmek, eksiltmek için belki,
Küçücük bir çocuk oluncaya kadar azaltmak için beni,
Bilirsin işte!
İnsan küçük olunca,
Katmersiz oluyor her kelime,
Ne aydınlık ne de karanlık kendi anlamları dışına çıkabiliyor mesela,
Öyle gecenin sesini dinlemek,
Ya da gündüzün sessizliğini düşlemek gibi zehirli yetilerin de olmuyor,
Hatta, küçük olunca insanın en iyi yaptığı şey unutmak oluyor,
Zaten, unutmak kolay olduğu için çok kısa sürer ya çocukluk,
Yani senin anlayacağın,
Küçük olunca insan, biriktirmiyor öyle küfesinde yaşamın her bozukluğunu,
Şimdiyse,
Ağır, dolu, fazla…
Yorgunlukla yılgınlık arası,
Ve vaziyet hep bir şiirin ortası.
O kadar çok şey almanı isterdim ki benden,
Azaltmak için beni,
Hafifletmek, eksiltmek için belki,
Küçücük bir çocuk oluncaya kadar azaltmak için beni.
Barış Ülker
Bir önceki yazımız olan Yalnızlık Üzerine Ağıt Şiirleri başlıklı makalemizde Ağıt şiirleri, Yalnızlık Üzerine Ağıt ve Yalnızlık Üzerine Ağıt Şiirleri hakkında bilgiler verilmektedir.
